TADBIR URUS KORPORAT (1)

Tadbir urus korporat merupakan proses atau struktur yang digunakan untuk mengarah dan menguruskan perniagaan dan urusan kewangan kea rah meningkatkan kekayaan perniagaan dan kebertanggungjawaban korporat dengan matlamat utamanya untuk memperolehi nilai jangka panjang pemegang saham, selain mengambil kira kepentingan pihak yang berkepentingan lain. Sistem tadbir urus korporat yang berkesan akan melaksanakan standard perlakuan yang sesuai dalam memaksimumkan pulangan para pemegang saham. Amalan baik tadbir urus korporat mengawal hubungan di antara pihak yang berkepentingan lain, lembaga pengarah dan pihak pengurusan sesebuah organisasi. Tadbir urus korporat dapat menggelakkan penyalahgunaan kuasa dan kepentingan sendiri serta tingkah laku kakitangan yang tidak berhemat dan berisiko tinggi yang tidak dapat diterima, serta menyelesaikan percanggahan kepentingan di antara pihak pengurusan dengan jawatankuasa lembaga pengarah. Selain itu, tadbir urus korporat bagi sektor kewangan mempunyai implikasi penting ke atas keteguhan seluruh ekonomi.

Cadbury mentakrifkan tadbir urus korporat sebagai satu sistem di mana syarikat di arah dan dikawal. Di dalam definisi yang lebih terperinci beliau menjelaskan bahawa “ Corporate Governance is......about holding the balance between economic and social goals and between individual and communal goals. The governance framework is there to encourage the efficient use of scarce resources and equally to require accountability for the stewardship of those resources. The aim is to align as nearly as possible the interest of individuals, corporations and society. The incentive to corporations is to achieve their corporate aims and to attract investment. The incentive for the Authorities is strengthen their economics and discourage fraud and mismanagement.”

Definisi di atas memberi penekanan kepada sistem yang dapat mengarah dan mengawal hubungan di dalam firma secara adil dan telus berhubung denga kepentingan stakeholders (kumpulan berkepentingan) di dalam persekitaran perundangan, sosial dan budaya. Penekanan akauntabiliti ke atas mereka yang diamanahkan, iaitu individu yang diberi kuasa untuk mentadbir sangat dititikberatkan supaya tidak berlaku penipuan dan penyalahgunaan sumber yang merugikan. Matlamat tadbir urus korporat  adalah untuk mengimbangkan kepentingan individu, firma dan masyarakat dan pencapaian matlamat tersebut akan menggalakkan perkembangan pelaburan yang akhirnya akan memberi faedah kepada semua pihak yang terlibat secara langsung atau tidak dengan firma tersebut.

Monks dan Minow (1995) mendefinisikan tadbir urus korporat sebagai “perhubungan di antara pelbagai peserta di dalam menentukan arah dan prestasi syarikat di dalam jangka panjang. Peserta utama terdiri dari pemegang saham, lembaga pengarah dan pihak pengurusan yang diketuai oleh Ketua Pegawai Eksekutif. Definisi Monks dan Minow ini boleh dianggap selari dengan Cadbury kerana menekankan soal-soal pengurusan dalaman sesebuah syarikat iaitu bagaimana individu di dalam sesebuah syarikat memainkan peranan mereka”.

Business Dictionary.com pula mendefinisikan tadbir urus korporat sebagai “ Rangka kerja peraturan dan amalan yang mana lembaga pengarah memastikan akauntabiliti, keadilan dan ketelusan dalam hubungan syarikat dengan pihak-pihak berkepentingan (pembiaya, pelanggan, pengurusan, kakitangan, kerajaan dan masyarakat). Rangka kerja tadbir urus korporat terdiri daripada (1) kontrak tersurat dan tersirat di antara syarikat dan pihak yang berkepentingan bagi pengagihan tanggungjawab, hak dan ganjaran, (2) prosedur untuk menyesuaikan kepentingan yang kadangkalan bercanggah dengan kepentingan selaras dengan kewajipan, keistimewaan dan peranan dan (3) prosedur bagi penyeliaan yang betul, kawalan dan aliran maklumat dalam perkhidmatan sebagai satu system semak dan imbang.”

Marc Goergen (2012) mentakrifkan tadbir urus korporat dengan kepentingan antara penyedia kewangan dan pengurus, para pemegang saham dan pihak berkepentingan (terutamanya pemegang saham dan pemegang saham minority) dan pencegahan atau pengurangan konflik kepentingan.

(Bearle & Means, 1967; Sieh, 1982) , “Kebanyakkan definisi lain mengenai tadbir urus korporat dilihat memberi penekanan kepada isu pemilikan dan kawalan sebagai perkara utama di dalam membincangkan konsep tersebut. Isu pemilikan dan kawalan merujuk kepada dua (2) aktor penting di dalam menguruskan syarikat iaitu pemegang saham dan pengurusan syarikat. Pemegang saham secara undang-undangnya merupakan principal atau pemilik syarikat dan berhak ke atas semua aset di dalam organisasi. Pemegang saham juga mempunyai hak untuk menyuarakan arahan dan cadangan bagi memastikan mereka mendapat pulangan pelaburan yang setimpal’.